all me | Donatella Bianchi

Une relecture de clichés de famille retrouvés dans une maison en Italie comme la perspective d’un chemin .Ce sont des moments où je n’étais pas mais qui sont dans ma mémoire et qui m’habitent.Il y a quelque chose de fascinant à observer ces individus tendus vers un futur qui n’est autre que mon passé..
Je les observe,moi qui aujourd’hui sait leur histoire, leur destin et qui constate que toujours les histoires recommencent.
Le temps et la distance sont abolis
Le rêve et le désir sont immortels

Een herlezing van negatieven-familieportretten, in een huis in Italie teruggevonden, als het perspectief van een weg.
Het zijn momenten waar ik niet bij was, maar in mijn geheugen gegrifd staan, die mij bezitten en die ik schilder.
Het heeft iets fascinerend om naar deze personen te kijken,die zo gericht naar hun toekomst staren, toekomst die reeds mijn verleden is..
Ik bekijk ze, ik die vandaag hun verhaal ken,hun lot en besef dat de verhalen altijd herbeginnen.
Dromen en verlangen zijn eeuwig
Tijd en afstand zijn afgeschaft.